26 Mart 2015 Perşembe

Ta taaa! Bugün 6 hafta + 3 günlük hamileyim. Ben anne oluyorum. 
Her kafadan yüzlerce ses. Zaten hamilelikle ilgili en ufak bir belirti yaşamadım. Sadece oturup kalkarken başım döndü birazcık, o kadar. Onu da yaşlılık diye yorumladım açıkçası. 

İlk öğrendiğim ana gidelim. Bu çocuğu istiyoruz.  Laboratuvara kan bıraktım. Onların da aksine toplantıları varmış, bir saatte çıkacak sonuç 3 saat sonra çıktı. Ben çoktan minibüse binmiş, eve dönüyordum. Telefon geldi. Sonuç pozitif. 
Ben asla sır saklamayan bir insanım. Hatta arkadaşlarıma falan bana sırrınızı vermeyin, ben mutlaka gidip çok alakasız biriyle paylaşırım yine paylaşırım dedim. Hele hele çok önemli sırları asla saklayamam. Elbette bilmemesi gereken insanlara söylemem ama onu hiç tanımayan birilerine anlatabilirim. Böyle meşrebim. Yoldan hiç tanımadığım bir adamı çevirip anlatırım, yine anlatırım. 

Neyse, kendi kendime söz verdim, sır saklayacağım. İlk 3 ay kimse duymasın. Hem zaten sabırsız bir insanım. 9 ay geçmek bilmez, bari 6 ay millet sorar 'Doğum ne zaman, ne kadar kaldı?' diye. 

Minibüste haberi aldım. Minibüs iş arkadaşlarımla dolu. Şöyle söyleyeyim, minibüsten inerken şoför bile tebrik etti. 


Murat'ın yanına koştum. Müjdeyi vermeye. O da şoka girdi, çok komikti.

Ailelere, arkadaşlara, ulaşabildiğim herkese haber verdim. 

"Utanılacak bir şey değil, neden saklayayım" dedim. 

Yok kötü enerji dolarmış, millet kıskanırmış, nazar ederlermiş. Çok inanmıyorum böyle şeylere. Pozitif enerji gönderecek daha çok dostum var benim, biliyorum. 

Sonuçta hiç aklımdan böyle bir ihtimal geçmiyor ama düşük olsa bile bu ayıp bir şey değil. Elbette katlanması çok zordur, ama bir şeyin henüz başındayken neden en kötüsü aklıma gelsin ki? İhtiyatlı insanlara saygım sonsuz, lakin ben de böyle bir insan değilim. 


Gebelik kesesi görüldü, kalbi geçen hafta henüz atmıyordu. 

Bende epey bir değişiklik oldu. Komik değişiklikler ama. Hamile olduğumu öğrendiğim ilk on beş dakika başım döndü, midem bulandı, aşerdim, tiksindim falan konsantre bir gebelik dönemi geçirdim. Hızlı, teknolocik. Vay anasını dedirten cinsten. Elbette hepsi psikolojikti:)

Henüz hiçbir sıkıntım yok. 

Bebeğimle konuşmaya da başladım. 

Annemi falan daha iyi anlıyorum. 

Ben oldum galiba?